ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009

Το Παιχνιδι

Όλοι μας εδώ είμαστε μαζεμένοι σε ένα λιβάδ

ι στην βάση ενός βουνού. Είμαστε στην Εστία και παίζουμε όλοι μαζί με την ιδανική αγάπη. Ένας αγαπητός αδελφός

πλησιάζει και λέει: Θα

ήθελε κανείς εδώ να παίξουμε ένα νέο Παιχνίδι;

Τι είδους Παιχνίδι; ρωτάτε. Είναι σαν αυτά που παίζουμε τώρα;

Όχι, ήταν η απάντηση. Δεν είναι κάτι που έχουμε ξανακάνει στο παρελθόν.

Είναι ένα περίπλοκο Παιχνίδι με πολλά στηρίγματα και μεταμφιέσεις. Θα φοράμε πέπλα έτσι ώστε να μην μπορούμε πλέον να βλέπουμε ή να εν-θυμούμαστε την

πραγματική φύση μας... ακόμα και το πέπλο θα είναι κρυμμένο. Τότε θα ξεκινήσουμε το Παιχνίδι και θα αρχίσουμε να εν-θυμόμαστε. Αυτό το πέπλο θα είναι τόσο δραστικό που θα ξεχάσουμε όχι μόνο ποιοι είμαστε αλλά και την Εστία. Ακόμα και να συναντηθούμε καθώς βαδίζουμε στα μονοπάτια

μας, θα κοιτάμε στα μάτια του άλλου και δεν θ’ αναγνωριζόμαστε. Το πέπλο θα είναι τόσο δραστικό που πολλοί θα κοιτάμε γύρω τις μεταμφιέσεις και πραγματικά θα πιστεύουμε

ότι δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Θα κρατήσουμε όλες τις δυνάμεις μας αλλά δεν θα θυμόμαστε πώς να τις χρησιμοποιήσουμε ή ακόμα και τ' ότι υπάρχουν.

Το Παιχνίδι θα παίζεται σε

φάσεις και πριν αρχίσουμε κάθε φάση του Παιχνιδιού, θα τοποθετούμε όσα αναμνηστικά θέλουμε στο μονοπάτι μας για να μας βοηθήσουν να εν-θυμηθούμε. Θα είναι καλύτερα να τοποθετούμε πολλά αναμνηστικά, διότι οι περισσότεροι από εμάς θα τα διώξουν εύκολα με την εκλογίκευση. Εμείς θα διαλέξουμε τον χρόνο και τον τόπο για τις εισόδους και τις εξόδους σε αυτόν τον Πινάκα Παιχνιδιού. Επίσης θα ορίσουμε τις συνθήκες και τα διδάγματα που επιθυμούμε να ολοκληρώσουμε καθώς είμαστε κάτω από το πέπλο. Το σκορ μας θα καταγράφεται και οι πόντοι μας θα συγκεντρώνονται από την μια φάση στην επόμενη. Αυτό το σύστημα καταγραφής των πόντων θα χρησιμοποιηθεί από εμάς για να καθοριστεί τι θα συμπεριληφθεί στην επόμενη φάση. Δεν θα μπορούμε να θυμηθούμε την μια φάση στην άλλη όμως, όταν φέρουμε το Παιχνίδι εις πέρας, κάποιες συγκεκριμένες ιδιότητες θα μεταφερθούν στην επόμενη φάση. Θα έχουμε πάντα την βασική ύπαρξη μας και την προσωπικότητα μας, όμως δεν θα εν-θυμόμαστε ότι περνάει μαζί μας μέσω του πέπλου σε κάθε φάση.

Το χιούμορ θα είναι πάντα ένα αναμνηστικό που θα περνάει ανεμπόδιστο μέσω του πέπλου και αν ανακαλύψουμε ότι γινόσαστε πολύ σοβαροί, εμείς που θα είμαστε στην άλλη πλευρά του πέπλου, θα γαργαλίσουμε την αίσθηση του χιούμορ σας σαν υπενθύμιση ότι είναι μόνο ένα Παιχνίδι αυτό που παίζουμε. Θα υπάρχουν επίσης πολλοί οδηγοί διαθέσιμοι στον δρόμο μας για να μας βοηθήσουν αν περιπλανηθείτε πολύ μακριά από το μονοπάτι μας. Ω ναι, παραλίγο να ξεχάσω, ένα σημαντικό κομμάτι του Παιχνιδιού… πάντα θα υπάρχει το δικαίωμα της Ελεύθερης Επιλογής. Θα έχουμε απόλυτη επιλογή σε όλα τα θέματα... μπορούμε ακόμη να επιλέξουμε να μη παίξουμε το Παιχνίδι ή να καλέσουμε έναν αντικαταστάτη. Μπορούμε να επιλέξουμε να κρυφτούμε ή να επιλέξουμε να ψάξουμε... εξαρτάται εντελώς από εμάς.

Στον Πίνακα Παιχνιδιού θα υπάρχει πολικότητα. Αυτό έχει να κάνει με τη μηχανική του ίδιου του Πίνακα Παιχνιδιού, και μπορεί να είναι απαραίτητο εξάρτημα καθώς παρέχει την αντίθεση που χρειάζεται. Παρόλα αυτά, η πολικότητα θα μειώσει την όραση μας. Μέσα από μάτια που δεν βλέπουν καθαρά εξαιτίας της πολικότητας, θ’ αντιλαμβανόμαστε πράγματα όπως Πάνω ή Κάτω, Φώς ή Σκοτάδι, Καλό ή Κακό, Αγάπη ή Φόβος και Σωστό ή Λάθος. Μην αφήσουμε αυτό να μας ξεγελάσει, είναι μόνο μια παραίσθηση.

Θα αφήσουμε όλοι μας τις ανώτερες πλευρές του εαυτού μας σε ένα ξεχωριστό μέρος κατά την διάρκεια του Παιχνιδιού, διαφορετικά το Παιχνίδι θα γινόταν πολύ εύκολο. Ο Ανώτερος Εαυτός σας θα είναι πάντα διαθέσιμος για εμάς. Η πρόκληση θα είναι να μάθουμε να τον προσεγγίζουμε και να θυμόμαστε ότι υπάρχει σαν κομμάτι του εαυτού μας. Μπορεί να διαλέξουμε ξεχωριστούς αγαπημένους να ταξιδέψουν στο πλευρό μας και να μας συμβουλεύουν κατά την διάρκεια του Παιχνιδιού. Ακόμη και το να εν-θυμούμαστε τη παρουσία τους, θα είναι κι εκείνο ένα μεγάλο κομμάτι του Παιχνιδιού.

Ο στόχος του Παιχνιδιού είναι να δούμε πόσοι πολλοί μπορούν να εν-θυμηθούν ποιοι είμαστε, που πήραν την μορφή μας, και τι δημιουργικές δυνάμεις έχουμε. Όταν εν-θυμηθούμε, τότε θα ξανά-ενωθούμε με τον Ανώτερο Εαυτό μας και θα ανά-δημιουργήσουμε την Εστία στην άλλη πλευρά του πέπλου για να αποδείξουμε ότι έχουμε εν-θυμηθεί πλήρως.

Λοιπόν ποιος θέλει να παίξει;

Πηγη

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα!Συγκλονιστική ανάρτηση,θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου για το παιχνίδι της ζωής!Σε ευχαριστώ που επέστρεψες και πάλι!

Κωστας είπε...

Nα σαι καλα:)
Καλημερα!

Ευρύνοος είπε...

Πολύ καλό κείμενο..

να είσαι καλά που μας το γνώρισες..

"Οι πνευματικές δυνάμεις που αγρυπνούν πάνω στην ανθρωπότητα, είναι πάντοτε παρούσες, αλλά το πέπλο που μας χωρίζει απο αυτές, σχίζεται μόνο σε μεγάλες ώρες και για σπάνιους εκλεκτούς.."

[Πυθαγόρας. 7ο στάδιο μύησης]..

καλημέρα σας :)

Άνεμος είπε...

Φίλε το αναδημοσιεύω τρέχοντας! Καταπληκτικό!

Κωστας είπε...

Ειμαστε πολλοι πλεον Ευρυνοε,
και μυουμαστε κοινωνοντας την α-ληθεια.

Τρεξε Ανεμε και φυσα ,
να παρει δυναμη η φωτια ,
να γινει Φως..

Χαιρομαι που Εν-θυμηθηκατε ,
τωρα θα μπορειτε να παιζεται
καλυτερα.

Καλημερα :)