Το Καλεσμα

Ενα πολυ καλο βιντεο ,που σκοπο εχει σε συντομο χρονο, να αποκαλυψει την ''Μεγαλη εικονα'' της ανθρωπινης καταστασης στη γη και ταυτοχρονα να κοινωνησει το μηνυμα Ενοτητας που φαινεται να αντηχει στις ψυχες ολων και περισσοτερων ανθρωπων.Αυτη τη στιγμη η αλλαγη συντελειτε απ'ακρη σ'ακρη γης,τα μηνυματα πληθαινουν,ας βοηθησουμε ολοι με το να γινουμε η αλλαγη που θελουμε να δουμε στον κοσμο,στην πραξη,καθε στιγμη..διαδωστε μηνυματα ενοτητας..να γινουμε ολοι ζωντανα μυνηματα ενοτητας,αγαπης σεβασμου,να βρουμε την δυναμη να αγκαλιαζουμε και να συγχωρουμε,εστιαζοντας στις ομοιοτητες και οχι στις διαφορες.Ειναι αναγκη να πεταξουμε την παλια ανθρωπινη φορεσια ωστε να λαμψει το φως της θεικοτητας του ανθρωπου πανω στην γη...ειμαστε αυτοι που περιμεναμε και καθε μερα ολο και ποιο πολλοι ανθρωποι το συνειδητοποιουν..αναποφευκτα.

''Oι κοιμισμενοι ειναι εργατες και συνεργοι σ'αυτα που γινονται στον κοσμο'' Ηρακλειτος.
Aντιγραφω απo youtube:

Τον Μάρτιο του 2009 μου ζητήθηκε να δημιουργήσω μια συνδυασμένη και περιληπτική έκδοση των"The Big Pictyre"
"Fight the NWO with Global Non Compliance" και "NWO The Final Solution".
Ο στόχος ήταν να συμπυκνώσω και τις τρεις ταινίες σε μια παραγωγή μιας ώρας
που θα απευθυνόταν σε ευρύτερο κοινό και να είναι κατάλληλο για τη τηλεόραση.
Αυτή η ταινία είναι το αποτέλεσμα.
Μαζί με νέο υλικό αυτή η ταινία περιέχει 2 ολόκληρα κεφάλαια
του "The Big Pictyre-The Final Cut" τα οποία δεν έχουν αλλαχτεί.
Αυτό δεν έγινε για να "ανακυκλωθεί" παλαιότερο υλικό αλλά απλά επειδή οι πληροφορίες που περιέχονται
μέσα σ' αυτά τα κεφάλαια ήταν σχετικές και έπρεπε να συμπεριληφθούν.
Αν μερικοί άνθρωποι που γνωρίζετε αγνοούν ακόμη το επείγον της παγκόσμιας κατάστασης
και την ανάγκη τους να ενημερωθούν και να πράξουν ανάλογα ελπίζω αυτή η ταινία
να σας βοηθήσει να τους ανοίξετε τα μάτια.
aodscarecrow ( original uploader )
http://www.thecrowhouse.com/calling.html
Μετάφραση :skion1964

Το Μηνυμα των Μαγιας προς την Ανθρωποτητα

ΜΕΡΟΣ 1ο ΑΠΟ 14

(μετάφραση: Αγάπη Μπ.)

Αυτή είναι μια αναμεταδότηση διαδικτύου του Ντρούνβαλο Μελχιζεδέκ για τις προφητείες των Μάγιας για το 2012. Ο αρχηγός του συμβουλίου των Πρεσβύτερων των Μάγιας ΔονΑλεχάντρο Κυρίλο Περέζ εξουσιοδότησε τον Ντρούνβαλο να πει στον κόσμο τι οι ίδιοι οι Μάγιας λένε για τις προφητείες του 2012. Αυτή είναι η πρώτη φορά που αποκαλύπτουν στον κόσμο το τι πρόβλεψε τοημερολόγιο των Μάγιας ότι θα γίνει. 





Oλοκληρο το βιντεο και πολλα αλλα σχετικα με τους Μαγια στη σελιδα http://moviesmayancalendar.blogspot.com/

Aνθρωπινος Αγγελος

ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ

Όλα είναι μια χαρά! - Δημιουργική Αντίσταση

Ειμαστε και ΄μεις παιδια Indigo : )

Πολλά έχουν γραφεί και συζητηθεί για το θέμα των παιδιών indigo, με αναφορές κυρίως στα παιδιά Indigo που γεννήθηκαν τα έτη μετά από το 1988. Ωστόσο παιδιά και γενιές indigo υπήρξαν και νωρίτερα και ίσως κάποιοι αναγνωρίζουμε δικές μας ποιότητες ή των παιδιών μας και χαρακτηριστικά που να σχετίζονται με τις περιγραφές που δίνονται παρακάτω. Το κείμενο που παραθέτω θεωρώ πως είναι από τις πιο περιεκτικές, αλλά σύντομες προσεγγίσεις του θέματος...

Πέντε γενιές ίντιγκο 

Μία από τις πιο γνωστές ερευνήτριες των φαινόμενων της Νέας Εποχής, είναι η κυρία Lori Johnson, που ασχολήθηκε με την ίντιγκο γενιά σχεδόν επιστημονικά και τη χώρισε σε πέντε κατηγορίες ανάλογα με τη χρονολογίαγέννησης των παιδιών.

Η 'Άλφα γενιά 

Η πρώτη γενιά, η οποία ονομάστηκε Άλφα, περιλαμβάνει τα παιδιά πουγεννήθηκαν την περίοδο από το 1958 ως το 1968. Η αύρα τους είχε βαθύ γαλάζιο & πράσινό - μοβ αποχρώσεις και ήταν κάτω από την επιρροή του μεταλλικού μπεζ που τους προστάτευε από τις εξωτερικές επιθέσεις και από τις υπερβολικές πρόωρες εξωτερικές του indigo δυναμικού τους.

Τα εξωτερικά πέπλα τις αύρας τις, βοηθήσαν και βοηθούν ακόμη αυτούς τους Λειτουργούς του Φωτός να προσαρμοσθούν στον τρόπο ζωής και ύπαρξης των υπόλοιπων συνανθρώπων τους, που δεν ανήκουν σ' αυτή την ιδιαίτερη ομάδα που την ονομάσαμε indigo.

Από μικρό παιδιά ακόμη οι Άλφα είχαν μια αίσθηση ότι είναι διαφορετικοί, σαν να μην ανήκουν στον τόπο, στη χώρα ή στους γονείς που τους γέννησαν.. Οι λόγοι γι' αυτή τη διαφορετικότητα ήταν πάντα ασαφείς και ποτέ δεν έβρισκαν μια ικανοποιητική εξήγηση. Μόλις ωρίμασαν νοητικά, αρκετά για να μπορέσουν να φανούν τα χαρίσματα τους, είχαν και την εμπειρία της «Σκοτεινής Νύχτας της Αφύπνισης». Για κάθε indigo γενιά αυτή η διαδικασία της αφύπνισης ξεκινάει γύρω στην ηλικία των 28 με 29 ετών και διαρκεί περίπου 7,5 χρόνια. Η «Σκοτεινή Νύχια της Αφύπνισης» είναι ηπερίοδος που μπορεί να είναι ιδιαίτερα δύσκολη, επειδή είναι η περίοδος τηςοριστικής επιστροφής του ατόμου στον Εαυτό του και στην αποστολή για την οποία τελικά βρίσκεται Εδώ και Τώρα. Αυτή η περίοδος είναι γεμάτη παγίδες, προβλήματα διάφορων ειδών, αρρώστιες, θανάτους των αγαπημένων ανθρώπων.. Για την Άλφα γενιά αυτή η περίοδος συνέπεσε από το 1986 μέχρι το 1996.

Στην ηλικία των ώριμων τριάντα (37 - 39) ξεκινάει η ανάρρωση και η άνθιση των ψυχικών τους δυνατοτήτων. Μέχρι τότε το άτομο είχε αρκετό χρόνο να μάθει επιτέλους να εμπιστεύεται τις ψυχικές του δυνάμεις χωρίς να ξαφνιάζεται ή να προσπαθεί να μοιραστεί τις εμπειρίες του οπωσδήποτε με τους άλλους. Εδώ μιλάμε για τις διάφορες εσωτερικές εμπειρίες του Ανοιχτού Νου (open mind) πoυ σημαίνει να έχει κανείς καθαρή διαίσθηση, δυνατή εσωτερική κατεύθυνση και επικοινωνία με τον πνευματικό κόσμο, αναγνώριση των σκέψεων, συναισθηματιών και προθέσεων των άλλων, κατανόηση των παράλληλωνεπιπέδων της πραγματικότητας, μια αληθινή επίγνωση για τη φύση του χρόνου, καθημερινές συγχρονικότητες (synchronicity) και πολλά άλλα χαρίσματα. Στην ηλικία των τριάντα ετών απελευθερώνονται συνήθως όλες οι θεραπευτικές δυνάμεις όλων των γενιών. Μπορούμε να καταλάβουμε λοιπόν γιατί το Ρέικι ανθίζει τα τελευταία χρόνια που η Άλφα indigo γενιά έχει περάσει στη δική της «ώχρα φάση», δηλαδή στη φάση της πλήρους αυτογνωσίας.

Βήτα γενιά

Είναι άνθρωποι γεννημένοι κατά την περίοδο μεταξύ του 1968 και 1978. Χαρακτηριστικά χρώματα στην αύρα τους είναι το γαλάζιο - πράσινο - μοβ, αλλά δεν υπάρχει ποια το μεταλλικό χρώμα της προστατευτικής ασπίδας. Η περίοδος της δικής τους αφύπνισης συμπίπτει, περίπου στην περίοδο από το 1996 μέχρι το 2006, Πολύ σπάνια ένα indigo άτομο συνειδητοποιεί την αποστολή του πριν τα τριάντα του χρόνια. Για αυτό τον λόγο όσοι ανήκετε σ' αυτή τη γενιά πρέπει να είστε πολύ προσεκτικοί και τρυφεροί με τον εαυτό σας. Εκείνη την περίοδο εξαφανίζονται τα προστατευτικά πέπλα της αύρας και το άτομο μπορεί να έχει συχνά την αίσθηση πως είναι γυμνό, απροστάτευτο και ευάλωτο διότι περνάει τις διαδικασίες κάθαρσης σε σωματικό και ψυχικό επίπεδο. Μπορεί εύκολα να νομίζει ότι τρελλαίνεται και δεν είναι κακό σ' αυτή την περίπτωση να ζητάει βοήθεια κάποιου ειδικού ψυχολόγου, αλλά πρέπει να αποφεύγει φάρμακα «εκτός από τα ομοιοπαθητικά και μακροβιοτικά (macrobiotic), που δεν βλάπτουν.

Πέρα από αυτό αναπτύξτε τη διαίσθησή σας, ακούστε την εσωτερική σας φωνή γιατί όλες οι απαντήσεις βρίσκονται μέσα σας. Μην συγκρίνεστε με τους άλλους κι αν έχετε αρκετή υπομονή και εμπιστοσύνη στον εαυτό σας αυτά που σας φαίνονται τρέλα θα περάσουν σύντομα και θα διαπιστώσετε πως η ζωή είναι γεμάτη θαύματα. Τα indigo άτομα που ανήκουν σε αυτή τη γενιά, την πνευματική ωρίμανση θα τη βιώσουν στα σαράντα τους, που αρχίζει ένα πραγματικά πανηγύρι αυτογνωσίας και απελευθέρωσης. Ένα τυπικό χαρακτηριστικό και των δύο γενιών, Άλφα και Βήτα, είναι ότι φαίνονται πολύ πιο νέοι απ΄ ότι είναι στην πραγματικότητα.

Η Γενιά Γάμα

Είναι η τρίτη γενιά των παιδιών indigo, που έχουν γεννηθεί από το 1978 μέχρι το 1988. Αυτή είναι και η πρώτη γενιά με την ελάχιστη προστατευτική ασπίδα. Σε περίπτωση που την έχουν είναι συνήθως μωβ απόχρωσης με σημάδια της ώχρας ή του κρυστάλλινου χρώματος. Η περίοδος της πνευματικής αφύπνισης αυτών των παιδιών συμπίπτει με την περίοδο μεταξύ 2006 και 2016.

Η Δέλτα Γενιά

Το χαρακτηριστικό της τέταρτης γενιάς είναι το χρώμα της αύρας, που είναι καθαρά indigo (γαλάζιο - λουλακί). Τα παιδιά αυτά είναι γεννημένα από το 1988 μέχρι το 1998. Ως εξαίρεση που αποδεικνύει τον κανόνα κάποια άτομα που ανήκουν σ' αυτή την κατηγορία, έχουν ένα ελαφρύ πέπλο στον εξωτερικό κύκλο της αύρας τους.

Αυτή η γενιά είναι υπερβολικά ευαίσθητη και χρειάζεται αρκετή βοήθεια για να Bρει τον εαυτό της. Είναι υπερδραστήριοι και αρκετά εξωστρεφείς. Τους αρέσει να δείχνουν στον κόσμο ποιοι είναι πραγματικά και σε πολλές περιπτώσεις το κάνουν με μεγάλη αυτοπεποίθηση και σιγουριά. Αν είστε γονέας ενός indigo παιδιού της γενιάς Δέλτα πρέπει να ξέρετε ότι αν το βοηθήσετε να φτιάξει μία γαλήνια όαση στο δωμάτιο του κι αν ζει σε ένα σπίτι γεμάτο αγάπη και γαλήνη, θα το βοηθήσετε πολύ περισσότερο από το να του δίνετε φάρμακα γιατη δική του «υπερκινητικότητα».

Στο δικό του περιβάλλον θέλει γαλάζιο και μοβ χρώματα, ενώ απολαμβάνει πραγματικά τη μουσική με αργούς ρυθμούς. Να αποφεύγετε την πολυκοσμία

και τις υψηλές, θερμοκρασίες όταν είστε μαζί του. Την τηλεόραση καλά είναι να την ελαττώσετε όσο πιο πολύ γίνεται γιατί του αυξάνει τη νευρικότητα. Επίσης είναι καλά, να μην κοιμάται ή να περνάει τις περισσότερες ώρες της ημέρας σ' ένα δωμάτιο με πολλές ηλεκτρικές εγκαταστάσεις. Αυτές οι συμβουλές ισχύουν για το κάθε indigo άτομο, ειδικά αν είναι ακόμη μικρό παιδί. Η Δέλτα γενιά έχει συνήθως πολύ δύσκολη εφηβεία. Πολλά από αυτά τα παιδιά νομίζουν ότι κάτι δεν πάει καλά μαζί τους, μπλέκονται με τα ναρκωτικά, έχουν τάσεις αυτοκτονίας.. Το καλύτερο φάρμακο για αυτούς είναι η Φύση στην οποία καλό είναι να περνάνε όσο περισσότερο χρόνο γίνεται. Η περίοδος της ωρίμανσης και της πνευματικής αφύπνισης της Δέλτα γενιάςσυμπίπτειμε την περίοδο από το 2016 ως το 2026.

Ωμέγα γενιά

Τα παιδιά που γεννήθηκαν ή θα γεννηθούν από το 1998 μέχρι το 2008 ανήκουν στη Λεγόμενη Ωμέγα indigo γενιά. Υποτίθεται πως αυτή είναι και η τελευταία «καθαρή» indigo γενιά. Τα παιδιά που γεννήθηκαν στη Δέλτα και Ωμέγα εποχή, ονομάζονται επίσης και Κρυστάλλινα Παιδιά (Crystal Children) λόγω μιας ιδιαίτερης φωτεινής, κρυστάλλινης απόχρωσης στην αύρα τους. Αυτά τα παιδιά είναι ιδιαίτερα ευάλωτα σε διάφορες δερματολογίες, αλλεργίες και αρρώστιες ειδικά του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος που οφείλονται στημεγάλη ρύπανση του περιβάλλοντος. Επίσης ένα σημαντικό ποσοστό τους χαρακτηρίζεται ως αυτιστικά ή υποφέρουν από το σύνδρομο Asperher. Ο αυτισμός σ' αυτά τα παιδιά πολλές φορές δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας τρόπος αυτοπροστασίας από τη νεύρωση και επίθεση του έξω κόσμου. Πολλά απ' αυτά είναι παιδιά των indigo γονέων ή είναι μετενσάρκωση των πρόωρα πεθαμένων τής Άλφα και Βήτα γενιάς.

Αυτή η γενιά θα βιώνει τη «Σκοτεινή Νύχτα της Αφύπνισης» την εποχή από το 2026 μέχρι το 2036.

Το Κρυστάλλινο Παιδί θα το αναγνωρίσετε από τα τεράστια μάτια του, που όταν σας κοιτάνε κατάματα έχετε την αίσθηση ότι μπορούν να δουν τα βάθη της ψυχής μας, κάτι που μπορεί να εκνευρίσει κάποιους που θέλουν να κρυφτούν. Από τη φύση τους είναι χαρούμενα, πάντα χαμογελαστά και ανοιχτά προς τους άλλους, ανά πάσα στιγμή έτοιμα να βοηθήσουν κάποιον που έχει ανάγκη. Έχουν έμφυτη μεγάλη συμπόνια και αγάπη για τον συνάνθρωπο τους, αλλά και για τα ζώα και τα φυτά.

Αν είστε γονέας ενός Κρυστάλλινου Παιδιού της τελευταίας γενιάς μην το φορτώνετε με πολλά παιχνίδια γιατί δεν τα εκτιμά ιδιαίτερα. Το καλύτερο δώρο που μπορείτε να του χαρίσετε είναι η ιδία η Φύση με τα διάφορα δωρεάν παιχνίδια της. Λατρεύει να σκαρφαλώνει στο δέντρα, να ξαπλώνει στο χορτάρι, να περπατάει ξυπόλυτο, να μιλάει με τα φυτά, με μικρά ζωντανά πλάσματα και να χάνεται σε μικρόκοσμους έχοντας μέσα από αυτούς μία βαθιά επικοινωνία με το ίδιο το σύμπαν.. 

Αυτά τα παιδιά έχουν μέσα τους την αγνή αγάπη. Είναι σαν μικρά ζωντανά «μαγικά φωτοβόλα» που το φως τους είναι σαν να εκπέμπεται από την επιδερμίδα τους. Είναί πιο ευαίσθητα από όλα τα indigo, παιδιά, δεν έχουν καμία ανεκτικότητα στα χημικό φάρμακα, και πολλές φορές μόνα τους αποφασίζουν να γίνουν χορτοφάγοι. Ακόμη και σε οικογένειες που καταναλώνουν πολύ κρέας αυτά τα παιδιά προτιμούν φρούτα και λαχανικά, φυσικούς χυμούς. Ακόμη και το γάλα δεν το θέλουν. Τα παιδιά αυτά έχουν πολλές ψυχικές δυνατότητες. Είναι πολλές οι μητέρες που έχουν δηλώσει ότι, όταν κυοφορούσαν τα Κρυστάλλινα Παιδιά, απέκτησαν διάφορες ψυχικές δυνατότητες, που δεν είχαν πριν, όπως πρόβλεψη, διαίσθηση, τηλεπαθητικές δυνατότητες.. Τα Κρυστάλλινα Παιδιά έχουν σε μεγάλο βαθμό εξελιγμένο το δεξιό ημισφαίριο του εγκεφάλου τους βλέπουν πνεύματα και αγγέλους, βλέπουν διάφορα προβλεπτικά όνειρα, έχουν ουσιαστική αντίληψη του χρόνου,

ζουν το Τώρα ολοκληρωτικά.

Σε αυτή την ομάδα ανήκουν τα παιδιά που γεννιούνται σήμερα, καθώς κι εκείνα που είναι 8 - 9 χρονών (σύμφωνα με την Doreen Vrtue). Μπορούν να επικοινωνούν με την οικογένεια τους τηλεπαθητικά. Δεν χρειάζεται να μιλάνε γιατί η τηλεπάθεια είναι πιο άμεση και αποτελεσματική. Είναι διαφορετικά, έχουν ενέργεια, μεγαλύτερη συλλογική συνείδηση, έχουν περάσει από το Εγώ στο Εμείς και αγωνίζονται κατά των παλιών αρχών που μαστίζονται από ενέργειες γεμάτες ανταγωνισμό και απληστία...

Εγκαταλείπουν το παλιό πατριαρχικό μοντέλο και περνάνε στο μητριαρχικό που είναι πιο ισορροπημένο, που έχει και τις δύο αρχές μέσα του: θηλυκή και αρσενική. Γενικότερα χάρη στις indigo γενιές, στον Δυτικόκόσμο τουλάχιστον, αυξάνεται η ισορροπία ανάμεσα στη θηλυκή και στην αρσενική ενέργεια. Οι indigo άνθρωποι έχουν το αίσθημα του ομαδικού πνεύματος. Αυτά τα παιδιά έχουν ένα εσωτερικό ραντάρ που το ονομάζουμε «BS detector» με το οποίο μπορούν να «μυρίσουν»τον άνθρωπο και να καταλάβουν αν μπορούν ή όχι να τον εμπιστευτούν. Πόσοι από μας έχουμε βρεθεί με κάποιον, ενώ το εσωτερικό μας ραντάρ χτυπούσε: «Προσοχή, αυτός δεν είναι δικός σου άνθρωπος!»Οι άνθρωποι με indigo αύρα όταν συναναστρέφονται με τους άλλους δεν ενδιαφέρονται πολύ για την ηλικία τους, για το τι ρούχα φορούν ή αν είναι ο καλύτερος μαθητής του σχολείου. Το μόνο που, τουςενδιαφέρει είναι ο χαρακτήρας και η ψυχή του άλλου. 

Τα indigo παιδιά συνήθως έχουν μία απόλυτα φυσική συμπεριφορά.Είναι πρώτα στη σειρά των ανθρώπων που δίνουν αγώνα να είναι αυτό που είναι πραγματικά, να μη μιμούνται τους άλλους και για αυτό τον λόγο έχουν μεγάλα προβλήματα με τους γονείς τους, με τους δασκάλους κ.λ.π. Θέλουν να ανταποκρίνονται στις πραγματικές τους ανάγκες χωρίς να είναι τυπικοί και κοινωνικοί αναγκαστικά, εάν δεν το αισθάνονται. Γενικώς δεν ενδιαφέρονται πολύ για τη γνώμη των άλλων. 

Στην Αμερική τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια πραγματική επιδημία διάγνωσης ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder) που σημαίνει έλλειψη προσοχής και υπερκινητικότητα. Αυτή την κατάσταση εκμεταλλεύονται φυσικά οι φαρμακευτικές βιομηχανίες, κι έτσι

«..μόνο στη Βόρεια Αμερική υπολογίζεται ότι περίπου πέντε εκατομμύρια παιδιά καταναλώνουν καθημερινά διάφορα ψυχοφάρμακα.Αν και οι ιατρικοί ερευνητές το αρνούνται πεισματικά, η υπερκινητικότητα και ο αυτισμός των παιδιών δημιουργείται κυρίως από οικογενειακούς παράγοντες και όχι από βιολογικούς..» (Γιώργος Σιάμκος, Mind Control: O πόλεμος για τον Έλεγχο του Νου, Εκδόσεις Άγνωστο).

Συνήθως περνάνε πάνω από τριάντα ώρες την εβδομάδα μόνα τους, βλέποντας τηλεόραση, και παρόλο που οι γιατροί προσπαθούν να τα εντάξουν σε «έναν νέο τρόπο της ανθρώπινης εξέλιξης» μάλλον αυτά τα παιδιά αυτό που χρειάζονται δεν είναι χημικές ουσίες, αλλά μια ειδική φροντίδα και εκπαίδευση, έτσι ώστε να ανθίσουν.



Πηγη

Πηγή

Το Καλεσμα του Δασους

κλειστε τα ματια παρακαλω.. :)

Το Παιχνιδι

Όλοι μας εδώ είμαστε μαζεμένοι σε ένα λιβάδ

ι στην βάση ενός βουνού. Είμαστε στην Εστία και παίζουμε όλοι μαζί με την ιδανική αγάπη. Ένας αγαπητός αδελφός

πλησιάζει και λέει: Θα

ήθελε κανείς εδώ να παίξουμε ένα νέο Παιχνίδι;

Τι είδους Παιχνίδι; ρωτάτε. Είναι σαν αυτά που παίζουμε τώρα;

Όχι, ήταν η απάντηση. Δεν είναι κάτι που έχουμε ξανακάνει στο παρελθόν.

Είναι ένα περίπλοκο Παιχνίδι με πολλά στηρίγματα και μεταμφιέσεις. Θα φοράμε πέπλα έτσι ώστε να μην μπορούμε πλέον να βλέπουμε ή να εν-θυμούμαστε την

πραγματική φύση μας... ακόμα και το πέπλο θα είναι κρυμμένο. Τότε θα ξεκινήσουμε το Παιχνίδι και θα αρχίσουμε να εν-θυμόμαστε. Αυτό το πέπλο θα είναι τόσο δραστικό που θα ξεχάσουμε όχι μόνο ποιοι είμαστε αλλά και την Εστία. Ακόμα και να συναντηθούμε καθώς βαδίζουμε στα μονοπάτια

μας, θα κοιτάμε στα μάτια του άλλου και δεν θ’ αναγνωριζόμαστε. Το πέπλο θα είναι τόσο δραστικό που πολλοί θα κοιτάμε γύρω τις μεταμφιέσεις και πραγματικά θα πιστεύουμε

ότι δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Θα κρατήσουμε όλες τις δυνάμεις μας αλλά δεν θα θυμόμαστε πώς να τις χρησιμοποιήσουμε ή ακόμα και τ' ότι υπάρχουν.

Το Παιχνίδι θα παίζεται σε

φάσεις και πριν αρχίσουμε κάθε φάση του Παιχνιδιού, θα τοποθετούμε όσα αναμνηστικά θέλουμε στο μονοπάτι μας για να μας βοηθήσουν να εν-θυμηθούμε. Θα είναι καλύτερα να τοποθετούμε πολλά αναμνηστικά, διότι οι περισσότεροι από εμάς θα τα διώξουν εύκολα με την εκλογίκευση. Εμείς θα διαλέξουμε τον χρόνο και τον τόπο για τις εισόδους και τις εξόδους σε αυτόν τον Πινάκα Παιχνιδιού. Επίσης θα ορίσουμε τις συνθήκες και τα διδάγματα που επιθυμούμε να ολοκληρώσουμε καθώς είμαστε κάτω από το πέπλο. Το σκορ μας θα καταγράφεται και οι πόντοι μας θα συγκεντρώνονται από την μια φάση στην επόμενη. Αυτό το σύστημα καταγραφής των πόντων θα χρησιμοποιηθεί από εμάς για να καθοριστεί τι θα συμπεριληφθεί στην επόμενη φάση. Δεν θα μπορούμε να θυμηθούμε την μια φάση στην άλλη όμως, όταν φέρουμε το Παιχνίδι εις πέρας, κάποιες συγκεκριμένες ιδιότητες θα μεταφερθούν στην επόμενη φάση. Θα έχουμε πάντα την βασική ύπαρξη μας και την προσωπικότητα μας, όμως δεν θα εν-θυμόμαστε ότι περνάει μαζί μας μέσω του πέπλου σε κάθε φάση.

Το χιούμορ θα είναι πάντα ένα αναμνηστικό που θα περνάει ανεμπόδιστο μέσω του πέπλου και αν ανακαλύψουμε ότι γινόσαστε πολύ σοβαροί, εμείς που θα είμαστε στην άλλη πλευρά του πέπλου, θα γαργαλίσουμε την αίσθηση του χιούμορ σας σαν υπενθύμιση ότι είναι μόνο ένα Παιχνίδι αυτό που παίζουμε. Θα υπάρχουν επίσης πολλοί οδηγοί διαθέσιμοι στον δρόμο μας για να μας βοηθήσουν αν περιπλανηθείτε πολύ μακριά από το μονοπάτι μας. Ω ναι, παραλίγο να ξεχάσω, ένα σημαντικό κομμάτι του Παιχνιδιού… πάντα θα υπάρχει το δικαίωμα της Ελεύθερης Επιλογής. Θα έχουμε απόλυτη επιλογή σε όλα τα θέματα... μπορούμε ακόμη να επιλέξουμε να μη παίξουμε το Παιχνίδι ή να καλέσουμε έναν αντικαταστάτη. Μπορούμε να επιλέξουμε να κρυφτούμε ή να επιλέξουμε να ψάξουμε... εξαρτάται εντελώς από εμάς.

Στον Πίνακα Παιχνιδιού θα υπάρχει πολικότητα. Αυτό έχει να κάνει με τη μηχανική του ίδιου του Πίνακα Παιχνιδιού, και μπορεί να είναι απαραίτητο εξάρτημα καθώς παρέχει την αντίθεση που χρειάζεται. Παρόλα αυτά, η πολικότητα θα μειώσει την όραση μας. Μέσα από μάτια που δεν βλέπουν καθαρά εξαιτίας της πολικότητας, θ’ αντιλαμβανόμαστε πράγματα όπως Πάνω ή Κάτω, Φώς ή Σκοτάδι, Καλό ή Κακό, Αγάπη ή Φόβος και Σωστό ή Λάθος. Μην αφήσουμε αυτό να μας ξεγελάσει, είναι μόνο μια παραίσθηση.

Θα αφήσουμε όλοι μας τις ανώτερες πλευρές του εαυτού μας σε ένα ξεχωριστό μέρος κατά την διάρκεια του Παιχνιδιού, διαφορετικά το Παιχνίδι θα γινόταν πολύ εύκολο. Ο Ανώτερος Εαυτός σας θα είναι πάντα διαθέσιμος για εμάς. Η πρόκληση θα είναι να μάθουμε να τον προσεγγίζουμε και να θυμόμαστε ότι υπάρχει σαν κομμάτι του εαυτού μας. Μπορεί να διαλέξουμε ξεχωριστούς αγαπημένους να ταξιδέψουν στο πλευρό μας και να μας συμβουλεύουν κατά την διάρκεια του Παιχνιδιού. Ακόμη και το να εν-θυμούμαστε τη παρουσία τους, θα είναι κι εκείνο ένα μεγάλο κομμάτι του Παιχνιδιού.

Ο στόχος του Παιχνιδιού είναι να δούμε πόσοι πολλοί μπορούν να εν-θυμηθούν ποιοι είμαστε, που πήραν την μορφή μας, και τι δημιουργικές δυνάμεις έχουμε. Όταν εν-θυμηθούμε, τότε θα ξανά-ενωθούμε με τον Ανώτερο Εαυτό μας και θα ανά-δημιουργήσουμε την Εστία στην άλλη πλευρά του πέπλου για να αποδείξουμε ότι έχουμε εν-θυμηθεί πλήρως.

Λοιπόν ποιος θέλει να παίξει;

Πηγη

Ο δρόμος σου είσαι εσύ

Φεύγεις και πάς είσαι καράβι

Μπροστά κοιτάς τη θάλασσα σου
πυρκαγιές και πάγοι
Μα πιο μπροστά πάντα θα στέκει
Ο γυρισμός σου στη φουρτούνα αντέχει

Φεύγεις που πας και που πιστεύεις
Τι κυνηγάς ποια γη σε θέλει
ποιον εαυτό γυρεύεις
όλα είναι εδώ κι όλα για πάντα
κάθε ταξίδι είναι γυρισμός

Φεύγεις και πας που επιστρέφεις
σε πια στεριά η ξενιτιά σου
είναι όλα όσα έχεις
όλα είναι εδώ κι όλα για πάντα
και πιο μακριά σου είσαι μόνο εσύ..

Εσύ γεννάς τη θάλασσα..
και χτίζεις το καράβι
είσαι το εδώ και το αλλού
είσαι η οργή του γυρισμού
το δάκρυ του αποχωρισμού
και το ταξίδι σου είσαι εσύ
είσαι το κύμα το νησί
είσαι ο αέρας το πανί..
και το άσπρο το μαντίλι..

Φεύγεις που πας που ταξιδεύεις
δρόμοι ανοιχτοί,τα σύνορά σου
είναι όπου αντέχεις
όλα είναι αλλού κι όλα για λίγο
όταν δεν ξέρεις
πως ο δρόμος σου είσαι εσύ…

Αλκινοος Ιωαννιδης

ΟΧΙ ΣΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑ-ΤΩΡΑ-ΕΝΟΤΗΤΑ

Ευχαριστω:)

Απολαυστε μια βολτα στο γνωστο μας συμπαν

Dead Can Dance - The Host Of Seraphim

Παραξενο

Ameno-Era

Αυτογνωσια

Κάποτε, βαθιά μέσα στο χρόνο, όλοι οι άνθρωποι μετείχαν του Θείου. Αλίμονο, καταχράστηκαν σε τέτοιο βαθμό τη θεία δύναμή τους, που ο σπουδαιότερος των Θεών αποφάσισε να τους αφαιρέσει τη θεία φύση τους και να την κρύψει σ' ένα μέρος, όπου θα τους ήταν αδύνατο να την ξαναβρούν και να την βεβηλώσουν. Το μεγάλο πρόβλημα ήταν τώρα να βρεθεί μια σίγουρη κρυψώνα.

Οι Θεοί που συγκεντρώθηκαν για να λύσουν αυτό το πρόβλημα, πρότειναν το εξής: "Να θάψουμε τη θεότητα του ανθρώπου μέσα στη γη". Αλλά ο Brahma απάντησε: "Όχι, αυτό δεν αρκεί, γιατί ο άνθρωπος θα σκάψει και θα τη βρει".

Τότε οι Θεοί πρότειναν: "Αφού είναι έτσι, ας τη ρίξουμε στα βάθη των ωκεανών". Αλλά ο Brahma απάντησε: "Όχι, γιατί αργά ή γρήγορα ο άνθρωπος θα εξερευνήσει τους βυθούς όλων των ωκεανών και είμαι σίγουρος πως μια μέρα θα τη βρει και θα τη φέρει στην επιφάνεια".

Στη συνέχεια πρότειναν : «Να την κρύψουμε στα πέρατα του Ουρανού». Όχι, είπε πάλι ο Μέγιστος των Θεός, γιατί ο άνθρωπος κάποια εποχή θα καταφέρει να ταξιδέψει στους μακρινούς γαλαξίες και θα την ανακαλύψει».

Μετά από αυτό οι Θεοί δεν είχαν πια τι να προτείνουν. "Δεν ξέρουμε που να την κρύψουμε γιατί δε νομίζουμε να υπάρχει μέρος στη γη ή στη θάλασσα ή στον ουρανό απροσπέλαστο από τον άνθρωπο".

Τελικά ο Brahma κούνησε το κεφάλι και είπε: "Ξέρω τι θα κάνουμε με τη θεότητα του ανθρώπου. Θα την κρύψουμε όσο γίνεται πιο βαθιά μέσα στον ίδιο τον άνθρωπο, γιατί είναι το μόνο μέρος που δε θα σκεφτεί ποτέ να την ψάξει".

Από τότε, και έτσι τελειώνει ο θρύλος, ο άνθρωπος κάνει το γύρο της γης, εξερευνά το διάστημα, αναρριχάται, καταδύεται και σκάβει μάταια, ψάχνοντας για κάτι που βρίσκεται μέσα του

...η Αγαπημενη...

ΟυΛαΛουμ

Ήταν σα να σε πρόσμενα κυρά,
απόψε που δεν έπνεε όξω ανάσα,
κι έλεγα: Θα 'ρθει απόψε απ' τα νερά, κι από τα δάσα!

Θα 'ρθει αφού φλετράει μου η ψυχή
αφού σπαρά το μάτι μου σαν ψάρι,
και θα μυρίζει φώτα [ήλιο] και βροχή το νιο φεγγάρι!...

Και να, το κάθισμά σου συγυρνώ,
στολνώ την κάμαρά μου αγριομέντα,
και να μαζί σου κιόλας αρχινώ, χρυσή, κουβέντα.

Πως να... θα μείνει ο κόσμος με το "μπα"
που μ' έλεγε τρελόν, πως είχες γίνει καπνός
και - τάχας - σύγνεφα θαμπά, προς τη σελήνη...

Νύχτωσε και δε φάνηκες εσύ...
Κίνησα να σε βρω στο δρόμο - ωϊμένα! -
μα σκούνταφτες (όπου εσκούνταφτα), χρυσή, κ' εσύ με μένα!...

Τόσο πολύ μ' αγάπησες, κυρά,
που άκουγα διπλά τα βήματα μου!
πάταγα γω - στραβός - μες στα νερά; κ' εσύ κοντά μου!...

Η Ιστορία κι η Ευτυχία

Η Ιστορία κι η Ευτυχία

Στίχοι: Μαρία Βουμβάκη

Μουσική: Μαρία Βουμβάκη

Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Βουμβάκη

Όταν κάτι περιμένεις να γίνει

τότε περνάει έτσι ο καιρός

το χρόνο τον προφταίνουν εκείνοι

που δεν ψάχνουν γιατί και πώς

η Ευτυχία δεν περιμένει

άλλη μια ευκαιρία χαμένη

Όταν κάτι περιμένεις ν' αλλάξει

καθισμένος αναπαυτικά

οι εφιάλτες σου γίνονται πράξη

και το γνωρίζουν κάποιοι καλά

η Ιστορία δεν περιμένει

άλλη μια ευκαιρία χαμένη

Μα η αλήθεια ταξιδεύει στο νότο

εκεί που ο ήλιος είναι ψηλά

ο ουρανός είναι γαλάζιος εκεί κάτω

κι η φύση όμορφη όπως παλιά

κι όσοι κατάφεραν εκεί να φτάσουν

μπορούν να θυμηθούν και να ξεχάσουν

ότι περίμεναν να έχει γίνει

ότι δεν άλλαξαν πάντως ποτέ

το χρόνο προφτάσαν εκείνοι

που έλεγαν "τώρα"

που είπανε "ναι"

η Ιστορία είναι γραμμένη

κι η Ευτυχία δεν περιμένει

Η Ιστορία κι η Ευτυχία

η ίδια η Ιστορία

κι η Ευτυχία

έρχονται τώρα

τώρα ξανά

τώρα

τώρα ξανά

Το Ταξιδι του Τρελου

Το ταξίδι του τρελού ξεκινάει πολύ απλά. Με ένα μικρό βήμα. Ο κόσμος είναι ένα μεγάλο και επικίνδυνο μέρος αλλά ο

τρελός δε νοιάζεται. Κρατάει όλα τα υπάρχοντά του σε ένα μικρό σακούλι στερεωμένο σε ένα ξύλο. Δεν έχει πολλά. Η περιουσία του είναι η καρδιά του. Τα αισθήματά του. Οι αναμνήσεις του. Όταν ο

πύργος σου καταρρέει, δε σου μένουν πολλά. Μόνο αυτά που έχουν πραγματικά σημασία. Ο τρελός τρέχει. Τρέχει να ξεφύγει από τον εαυτό του, αλλά το ταξίδι είναι μακρύ. Και ο προορισμός του κρυμμένος. Ο τρελός ψάχνει να βρει τον εαυτό του κι ας μην το ξέρει.

Μερικές φορές, το δυσκολότερο πράγμα είναι βρεις τον εαυτό σου. Να καθίσετε σε μια άκρη, οι δυό σας και να τα πείτε. Κανείς δεν είναι τέλειος. Στην πορεία γίνονται λάθη, άλλες φορές μοιραία, άλλες λιγότερο. Αλλά πάντα με επιπτώσεις. Το μυστικό δεν είναι να μην κάνεις λάθη, αλλά να διδάσκεσαι απ' αυτά και να μην τα επαναλαμβάνεις.

Πολλές φορές ο τρελός κοιτάει πίσω. Βλέπει τα λάθη του και τρέχει ακόμα πιο γρήγορα. Αλλά δεν μπορεί να ξεφύγει. Κάνει κύκλους και τα βρίσκει πάλι μπροστά του. Έμαθε να ζει μ'αυτό. Τα λάθη του κατέστρεψαν ό,τι πιο πολύτιμο είχε, έκαψαν τη ζωή του και τον έβγαλαν στους δρόμους. Του άφησαν μόνο ένα σακούλι με αισθήματα και αναμνήσεις. Και τώρα ο τρελός τα φυλάει σαν τον μεγαλύτερο θησαυρό. Αλλά αποφεύγει να τα κοιτάξει. Τα έχει κρυμμένα γιατί του θυμίζουν ποιος είναι. Τι έχασε. Τις ευθύνες και τις επιπτώσεις. Και ο τρελός τρέχει. Τρέχει μακριά και επιπόλαια, διωγμένος απ' όλους. Μόνος. Γιατί αυτό είναι το ταξίδι του. Και όταν ο τρελός σταματάει να είναι μόνος, πάλι μόνος του είναι. Κι όταν ο τρελός νομίζει πως το ταξίδι τελείωσε, αυτό μόλις ξεκινάει. Και όταν ο τρελός ανοίγει το σακούλι του, προσφέρει απλόχερα τα μόνα υπάρχοντά του σε αυτόν που τα ζητάει. Προσφέρει τον μεγαλύτερο θησαυρό του κόσμου αλλά κανείς δε νοιάζεται.

Ο τρελός πονάει. Γιατί κανένας δεν τον καταλαβαίνει. Παλιότερα ζητούσε βοήθεια, αλλά κατάλαβε πως κανείς δεν μπορεί να τον βοηθήσει. Παλιότερα δικαιολογούσε τους άλλους αλλά τώρα δεν τον νοιάζει. Παλιότερα δικαιολογούσε τον εαυτό του αλλά τώρα τον μισεί. Παλιότερα προσπαθούσε να μην είναι μόνος αλλά τώρα έχει καταλάβει πως δε γίνεται αλλιώς. Παλιότερα νόμιζε πως αρκεί να ανοίξει το σακούλι του και πως αυτό μόνο θα έφτανε, αλλά τώρα κατάλαβε πως δεν είναι αρκετό. Κατάλαβε πως ο κόσμος ποδοπατάει τα

αισθήματα γιατί τα φοβάται και πως οι αναμνήσεις ξεθωριάζουν και παγώνουν. Για αυτό ο τρελός αποφάσισε να κρατήσει το σακούλι του κλειστό απο δω και πέρα.

Κι όταν ο τρελός κοιτάει τον ουρανό, βλέπει ένα λαμπρό άστρο και μελαγχολεί. Γιατί κάποτε, το άστρο αυτό ήταν δίπλα του και το φως του τον έλουζε. Αλλά ο τρελός το αγάπησε τόσο που έτρεμε πως θα του φύγει. Και το άστρο τρόμαξε και σταμάτησε να λάμπει. Και ο τρελός θύμωσε αλλά το άστρο παρέμενε σβηστό. Και ο τρελός φώναξε αλλά το άστρο τίποτα. Και ο τρελός προσπάθησε αλλά το άστρο δεν ανταποκρινόταν. Και ο τρελός άνοιξε το σακούλι του και το άστρο τρεμόσβησε. Και ο τρελός άρχισε να ελπίζει και έβγαζε ό,τι πιο πολύτιμο είχε απ'το σακούλι και το έδινε απλόχερα στο άστρο. Αλλά μάταια. Το άστρο έφυγε και ανέβηκε πάλι στον ουρανό, μακριά από τον τρελό. Και άρχισε να λαμπυρίζει δυνατά και έδειξε στον τρελό πως δεν τον χρειάζεται. Και ο τρελός έκλαψε γιατί εκείνος χωρίς το άστρο ήταν νεκρός. Άδειος. Και ο τρελός πόνεσε και προσπάθησε να φτάσει πάλι το άστρο αλλά δεν μπορούσε. Γιατί το άστρο πια φώτιζε άλλες χώρες. Και ο τρελός πέθανε.

Κι όταν ο θάνατος είδε τον τρελό, χαμογέλασε.

"Εσύ πάλι;", του είπε και τον πήρε από το χέρι.

"Πολλοί με φοβούνται", του είπε ξανά, "αλλά αγνοούν την πραγματική μου φύση. Βλέπεις, είμαι αναγκαίος. Αν τα πράγματα ήταν αιώνια, τίποτα δε θα είχε νόημα. Προσφέρω τη δυνατότητα για αλλαγή, για ανανέωση. Λυπηρό πολλές φορές, συμφωνώ, μα αναγκαίο".

"Γιατί πρέπει να γίνει έτσι;", ρώτησε ο τρελός.

"Δεν ξέρω", απάντησε ο θάνατος. "Εσύ ξέρεις, δικός σου είναι ο δρόμος".

"Απλά θέλω άλλη μια ευκαιρία"

"Όλοι θέλουν απλά μια ευκαιρία. Αλλά δεν υπάρχει. Το ποτάμι δε γυρίζει πίσω. Επισκέπτομαι με την ίδια ευκολία παιδιά, γονείς, γέρους, άρρωστους, υγιείς, πλούσιους και φτωχούς. Είμαι αυτός που ισορροπεί τη ζυγαριά. Κι όταν έρχομαι δε φεύγω ποτέ με άδεια χέρια".

Ο θάνατος τραβούσε κουπί σε έναν σκοτεινό ποταμό. Ψάρια ξεπρόβαλαν το κεφάλι τους, κοιτούσαν τον τρελό και ξαναβουτούσαν στα σκοτεινά νερά.

"Είναι η χώρα των νεκρών", είπε ο θάνατος. "Και πρέπει να την διασχίσεις".

"Τι υπάρχει πέρα από δω;", ρώτησε ο τρελός.

"Τι υπάρχει στην πίσω πλευρά του καθρέφτη όταν τον κοιτάζεις;", ρώτησε ο θάνατος.

Ο τρελός βρέθηκε σε μια ακτή με μαύρο χορτάρι. Στον ορίζοντα υψωνόταν ένας λόφος και στην κορυφή του ένα σκοτεινό κτίσμα. Μπροστά του απλωνόταν ένας δρόμος.

"Τι είναι αυτό;", ψιθύρισε ο τρελός.

"Ο Πύργος", απάντησε μια φωνή.

Ο τρελός γύρισε και αντίκρισε έναν κρεμασμένο. Ήταν ανάποδα, το κεφάλι του προς το έδαφος, τα χέρια του ανοιχτά σχημάτιζαν ένα τρίγωνο. Το αριστερό του πόδι δεμένο σε ένα κλαδί που έμοιαζε με ανκ και το δεξί διπλωμένο μπροστά από το γόνατο. Από κάτω του αναδευόταν ένα φίδι.

"Ποιος είσαι;", ρώτησε ο τρελός.

"Είμαι ο κρεμασμένος", απάντησε εκείνος. "Είμαι η κάθοδος, αυτή που έκανες κι εσύ. Είμαι η θυσία σου. Λένε πως τα πάντα έχουν ένα τίμημα, πως όλα απαιτούν θυσίες. Είμαι η θυσία που σε οδήγησε στο σκοτάδι ώστε να μπορέσεις να ξαναβγείς στο φως. Ήμουν εσύ, ώσπου αποφάσισες να γίνεις εγώ".

"Εγώ το μόνο που θέλω είναι το άστρο μου", απάντησε ο τρελός.

"Είμαι τα θέλω σου που πρέπει να θυσιάσεις για να κοπούν τα δεσμά σου. Όσο ζητάς, όσο ελπίζεις, όσο φοβάσαι δε θα ελευθερωθείς ποτέ".

"Τι πρέπει να κάνω;", ρώτησε ο τρελός.

"Δεν υπάρχουν πολλοί δρόμοι πλέον. Μόνο προς τα κάτω", είπε ο κρεμασμένος κοιτάζοντας την ανηφόρα που οδηγούσε στον Πύργο. Το φίδι από κάτω του σίριξε.

Ο τρελός ακούμπησε το ξύλο με το σακούλι στον ώμο του και προχώρησε τον σκοτεινό δρόμο. Ο πύργος τον παρακολουθούσε αμίλητος. Ήταν όμως πολύ σκοτεινά και τα δέντρα ψηλά και τρομακτικά. Περίεργα ζωώδη μάτια παρακολουθούσαν τον τρελό στο σκοτάδι. Φοβήθηκε.

"Δεν μπορώ να συνεχίσω άλλο", είπε.

"Μην απελπίζεσαι", του είπε μια φωνή. "Θα σου δείξω εγώ το δρόμο"

Δίπλα του έστεκε ένας άνθρωπος ντυμένος με ένα κόκκινο μανδύα που κρατούσε στο ενα χέρι μία ράβδο με φίδια και στο άλλο ένα φανάρι που έλαμπε λες και είχε κλεισμένο μέσα τον ήλιο. Το σκοτάδι υποχωρούσε αμέσως στο πέρασμά του και η γη άνθιζε και τα δέντρα καρποφορούσαν.

"Είμαι ο Ερημίτης. Οδηγώ τις χαμένες ψυχές στον προορισμό τους. Τις βοηθώ να δουν τον δρόμο που απλώνεται μπροστά τους και να βρουν τις απαντήσεις που γυρεύουν".

"Ποιος είναι ο προορισμός μου;", ρώτησε ο τρελός.

"Από δω", του είπε ο Ερημίτης προχωρώντας. "Κατέβηκες να κάνεις το πιο μεγάλο ταξίδι απ' όλα. Να διασχίσεις το σκοτάδι για να βγεις αναγεννημένος στο φως. Να δεις τον εαυτό σου και τον κόσμο με καινούργια μάτια. Από την αρχή. Να καταλάβεις τα μυστικά και τις δυνατότητές σου. Να αντιμετωπίσεις τους εσώτερους φόβους και ελπίδες σου. Να ελευθερωθείς".

"Και πως θα το κάνω αυτό;", ρώτησε τρομαγμένος ο τρελός. "Είμαι μόνος μου και ο τόπος αυτός πολύ σκοτεινός. Υπάρχουν παντού άγρια ζώα έτοιμα να με κατασπαράξουν αν βγω λίγο από το δρόμο".

"Θα χρειαστείς κάποια εφόδια", του είπε ο ερημίτης κοιτώντας την πρόχειρη και ατημέλητη φορεσιά του και το αστεία παράξενο καπέλο του. "Πραγματικά... Δε σκέφτηκες να βάλεις κάτι πιο επίσημο;", του είπε χαμογελώντας. "Θα βρεις πως έχεις πολλούς συμμάχους στο ταξίδι σου. Για την ακρίβεια, ακόμα και οι εχθροί είναι σύμμαχοί σου καθώς πολλές φορές σε αναγκάζουν να υπερβείς τις δυνατότητές σου για να τους ξεπεράσεις. Το κάθε τι είναι κομμάτι της πορείας σου, έτοιμο να σε διδάξει τρομερές γνώσεις, αν είσαι πρόθυμος να ακούσεις και να μάθεις... Έλα... Θα πάμε στην τέχνη...".

Προχώρησαν αρκετά στον φιδογυριστό δρόμο αλλά δεν τους ενόχλησε τίποτα. Ο Ερημίτης απαντούσε ευγενικά και κρυπτικά σε όλες τις ερωτήσεις του τρελού λέγοντάς του συνεχώς: "Οι λάθος ερωτήσεις δίνουν απλά λάθος απαντήσεις. Οι σωστές ερωτήσεις δίνουν ακόμα περισσότερες ερωτήσεις".

Μετά από κάποια ώρα, συνάντησαν την τέχνη. Είχε δύο κεφάλια, ένα μαύρο και ένα άσπρο και ένα σώμα που καλυπτόταν με ένα πράσινο φόρεμα. Τα χέρια της, (πάλι ένα άσπρο και ένα μαύρο, αντίθετα από τα κεφάλια) κρατούσαν το άσπρο ένα κύπελλο με νερό και το μαύρο μια φλόγα. Τα δύο συστατικά ανακατεύονταν, ενώνονταν με έναν μυστικό γάμο και κατέληγαν σε μια χρυσή χύτρα που την φύλαγαν ένα άσπρο λιοντάρι και ένας κόκκινος αετός. Τα κεφάλια σηκώθηκαν και κοίταξαν τον τρελό.

"Α... Είπαν... Καλωςήρθες. Σε περιμέναμε..."

"Τι είσαι;", μπόρεσε να ψελλίσει αμήχανα ο τρελός.

"Είμαι η τέχνη. Το τέλειο αποτέλεσμα του μυστικού αλχημικού γάμου. Είμαι η ένωση των δύο αντιθέτων σε ένα σώμα ανώτερο και από τα δύο μαζί. Δες. Η φωτιά θερμαίνει το νερό, το νερό σβήνει τη φωτιά. Κι από αυτή την ένωση προέρχεται όλη η δημιουργία. Τα πάντα. Είμαι σαν εσένα. Είμαι το δημιουργικό μηδέν".

"Πως μπορείς να με βοηθήσεις στο δρόμο μου;", ρώτησε ο τρελός.

"Αν θες να διασχίσεις τον σκοτεινό τούτο τόπο θα χρειαστείς την ασπίδα της ελαφρότητας και το ξίφος της θέλησης. Να τα έχεις πάντα μαζί σου και δε θα αποτύχεις. Κανείς εχθρός δε θα μπορέσει να σε βλάψει", είπε και το λευκό χέρι της κρατούσε μια διάφανη ασπίδα ενώ το μαύρο ένα μυτερό ξίφος.

"Δέξου τα", του είπε.

"Τα δέχομαι", είπε ο τρελός και τα πήρε στα χέρια του. Η ασπίδα ήταν πανάλαφρη και σχεδόν διάφανη και το ξίφος κοφτερό και λεπτό. Μέσα του γυάλιζε ακόμα η φλόγα της φωτιάς. Ο τρελός ένιωσε δυνατός και χαμογέλασε.

"Ευχαριστώ τέχνη", είπε και έζωσε το σπαθί στη ζώνη του.

Και ο τρελός πάλεψε πολλά τέρατα της χώρας των σκιών με τα όπλα αυτά και βγήκε νικητής. Και άρχισε να νιώθει αυτοπεποίθηση και δύναμη και κοίταξε στον ουρανό και είδε πως το άστρο τον κοιτούσε γελαστό.

"Για σένα!", φώναξε και γέλασε μαζί του.

"Σε ποιον μιλάς;", του είπε μια φωνή.

"Στο άστρο μου", είπε ο τρελός, χωρίς καν να κοιτάξει την πηγή της.

"Δεν υπάρχει τίποτα εκεί. Βρισκόμαστε στην χώρα των νεκρών... Τα άστρα σου είναι σβηστά εδώ...", είπε η φωνή και ξέσπασε σε ένα μακάβριο γέλιο.

Πράγματι. Ο ουρανός ήταν σκοτεινός και άδειος. Ο τρελός έσκυψε το κεφάλι και δάκρυσε ξανά. Θυμήθηκε και άκουσε τα λάθη του να τον κυνηγούν. Αυτή τη φορά όμως δε θα έτρεχε. Θα έμενε εκεί που ήταν να τα αντιμετωπίσει! Ήταν γενναίος πια... Είχε τα όπλα του και τίποτα δε θα τον σταματούσε.

Ο τρελός ήταν αφελής.

Τα λάθη του τον παρέσυραν με ορμή και έπεσαν πάνω του σαν άγρια και πεινασμένα θηρία. Του έσπασαν το ξίφος και του θρυμμάτισαν την ασπίδα. Του κατασπάραξαν το σώμα και του ξερίζωσαν την καρδιά. Τον άφησαν ένα άδειο κουφάρι στην άκρη του δρόμου για τον Πύργο. Χόρτασαν. Γέλασαν. Έπαιξαν. Τιμώρησαν. Και έφυγαν ικανοποιημένα.

Ο τρελός έμεινε εκεί για χρόνια και χρόνια ανήμπορος να κουνηθεί. Ανήμπορος να σηκωθεί. Μόνο θυμόταν και όποτε η θύμησή του αγγιζόταν από το φως του άστρου, πίδακες αίματος πετάγονταν εκεί που κάποτε βρισκόταν η καρδιά του.

"Δεν πειράζει...", σκεφτόταν, "Πάρτη... Σου ανήκει... Στην προσφέρω κι εσύ την αφήνεις δίπλα σαν βεντάλια που πλέον κουράστηκες να κάνεις αέρα. Γιατί δε ζεσταίνεσαι πια... Δεν πειράζει... Για σένα..."

Και ο τρελός ένιωσε ελεύθερος. Κατάλαβε πως δεν πρέπει να περιμένει αντάλλαγμα για τίποτα. Ο τροχός του Κάρμα είναι τυφλός. Μπορούμε μόνο να δώσουμε. Μέχρι εκεί φτάνει η εξουσία μας.

Ο τρελός χαμογέλασε. Και εκεί στην χώρα των νεκρών ο τρελός πέθανε.

Κι όταν ο θάνατος είδε τον τρελό, χαμογέλασε.

"Εσύ πάλι;", του είπε και τον πήρε από το χέρι…

Πηγη

Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ

Μια εντυπωσιακή ανάλυση, με επιστημονικά δεδομένα της αρχαίας εσωτερικής τεχνολογίας για πώς επικοινωνούμε με το σύμπαν μέσω των συναισθημάτων.

2. http://www.youtube.com/watch?v=s_1KTbsDmrA

3. http://www.youtube.com/watch?v=ATmYST90Zu8

4. http://www.youtube.com/watch?v=qlS00KgWHFg

5. http://www.youtube.com/watch?v=kVyzELdQkPw

6. http://www.youtube.com/watch?v=vNBRVAO7Cxc

7. http://www.youtube.com/watch?v=2B9-otbvAoo

9 9 9 επείγουσα έκκληση προς τη Φυλή της Γαίας

Free Hugs: Αγκαλιαστείτε ελεύθερα!

Ακασικα Αρχεια

Εκεί που κρύβονται το μέλλον και οι σκέψεις! Αναρωτηθήκατε ποτέ τι απέγιναν οι σκέψεις σας ή από πού σας ήρθε μια φαεινή ιδέα; Οι αρχαίες μυστικές παραδόσεις μιλούν για τα ακασικά αρχεία και οι σύγχρονες έρευνες επιβεβαιώνουν ότι τίποτα δεν χάνεται στο σύμπαν. Η σχετική θεωρία έρχεται να εξηγήσει πολλά παράξενα της ζωής μας.

Tα πιθηκάκια ζούσαν στο φυσικό τους περιβάλλον υπό τη στενή παρακολούθηση κάποιων επιστημόνων που συχνά τα τάιζαν με τον αγαπημένο τους μεζέ: νόστιμες γλυκοπατάτες. Mια μέρα κάποιες γλυκοπατάτες κύλησαν στα ρηχά νερά ενός κοντινού ποταμού και σιγά σιγά ξεπλύθηκαν. Ένα πιθηκάκι αποφάσισε να φάει αυτές ακριβώς τις ξεπλυμένες γλυκοπατάτες, που προφανώς τις βρήκε καλύτερες, γιατί και την άλλη μέρα πήγε μόνο του και τις ξέπλυνε. Kαθώς οι μέρες κυλούσαν, κάποια από τα νεότερα μέλη της φυλής αποφάσισαν να ακολουθήσουν το παράδειγμά του. Tελικά, ύστερα από ένα διάστημα ολόκληρος ο πληθυσμός των πιθήκων πήγαινε στο ποτάμι και ξέπλενε τις γλυκοπατάτες του. Oι επιστήμονες εντυπωσιάστηκαν, αλλά η έκπληξή τους έγινε τεράστια επιστημονική απορία όταν πληροφορήθηκαν πως την ίδια περίοδο κι ένας άλλος πληθυσμός πιθήκων σε ένα εντελώς απομακρυσμένο νησί άρχισε επίσης να πλένει τις πατάτες του.

Tι σήμαινε αυτό; Πώς είχε γενικευτεί η συνήθεια στον ντόπιο πληθυσμό πιθήκων και πώς μεταφέρθηκε στο απομακρυσμένο νησί; Oι επιστήμονες άρχισαν εντατικές έρευνες και πειράματα και διαπίστωσαν έκπληκτοι πως για την καθολική εξάπλωση της νέας συνήθειας έπαιζε καθοριστικό ρόλο ο αριθμός των πιθήκων που την είχαν υιοθετήσει πρώτοι. Όπως αποκαλύφθηκε ύστερα από πολλές μελέτες, μαθηματικούς υπολογισμούς και πειράματα, αν ένας απολύτως συγκεκριμένος αριθμός μελών μιας ομάδας -είτε σ’ αυτήν ανήκουν ζώα είτε άνθρωποι- υιοθετήσει μια νέα συνήθεια, τότε αυτή εξαπλώνεται αστραπιαία σε όλα τα μέλη της ομάδας. Tο μυστικό βρίσκεται στην «κρίσιμη μάζα», δηλαδή στον κρίσιμο αριθμό των πρωτοπόρων. Όταν αυτός ο αριθμός συμπληρωθεί, τότε λες κι ανοίγει ο δρόμος για όλους τους υπόλοιπους και η νέα συνήθεια γενικεύεται.

Tα μυστηριώδη "Aκασικά Aρχεία"

Mε ποιο τρόπο, όμως, μεταβιβάζεται η πληροφορία και η συνήθεια στους κατοίκους άλλων περιοχών, όπως συνέβη με τους πιθήκους; Σ’ αυτό το ερώτημα έρχεται να απαντήσει μια γοητευτική θεωρία που υποστηρίζει πως όλοι είμαστε συνδεδεμένοι με ένα αόρατο πεδίο μέσα στο οποίο καταγράφονται τα πάντα, όλα όσα υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρξουν. Πρόκειται για ένα συμπαντικό αρχείο ή ένα θησαυροφυλάκιο μνήμης που μέσα του περιέχονται όλες οι πληροφορίες για όσα συμβαίνουν στο σύμπαν.

Σας φαίνεται παράξενο αυτό; Kι όμως, αυτή ακριβώς είναι η θεωρία του διάσημου βιολόγου του Kέμπριτζ, Pούπερτ Σέλντρεϊκ, που ξεσήκωσε σάλο στην επιστημονική κοινότητα. Σύμφωνα με αυτήν, όλες οι πληροφορίες -είτε αυτές αφορούν γεγονότα και ιδέες είτε συνήθειες, συναισθήματα, μορφές ή γαλαξίες και τη δομή του DNA- είναι αποθηκευμένες σε ένα πεδίο που, όπως το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο, βρίσκεται παντού. Έτσι, τίποτα δεν χάνεται στο σύμπαν, ούτε ακόμα κι αν "πεθάνει". Mπορεί να μετατραπεί από ύλη σε ενέργεια, αλλά δεν θα χαθεί. Tο ίδιο ισχύει και για τις σκέψεις μας. Eμείς μπορεί να τις αντιλαμβανόμαστε σαν κάτι φευγαλέο και εφήμερο, όμως έχετε αναρωτηθεί, αλήθεια, πού πάει κάθε σκέψη που κάνουμε όταν παύουμε να τη σκεφτόμαστε; Xάνεται άραγε ή μήπως καταγράφεται κάπου; Kι οι πράξεις και τα έργα μας, ολόκληρο το παρελθόν μας, κατοικεί μόνο στη μνήμη μας ή μήπως είναι επίσης καταγεγραμμένο κάπου στο σύμπαν;

Για τον Pούπερτ Σέλντρεϊκ αλλά και για την αρχαία φιλοσοφική και μεταφυσική σκέψη οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα ήταν σαφείς: τα πάντα, όλα όσα έγιναν και ειπώθηκαν, ακόμα κι όσα σχηματίστηκαν ως σκέψεις ή επιθυμίες μέσα στο νου των ανθρώπων όλων των εποχών, καταγράφονται συνεχώς σε ένα είδος συμπαντικού αιθερικού αρχείου, στο οποίο η ινδική φιλοσοφία έχει δώσει το όνομα «Aκασικά Aρχεία».

Oι "αναγνώστες" της συμπαντικής βιβλιοθήκης

Yπάρχουν πράγματι αυτά τα αρχεία; Kι αν ναι, πού βρίσκονται; Σίγουρα όχι σε κάποιο συγκεκριμένο γεωγραφικό σημείο στη Γη ή κάπου στο Διάστημα -π.χ. κάπου μεταξύ Ήλιου και Eρμή-, αλλά μάλλον σε έναν αιθερικό και άυλο χώρο, ένα νοητικό πεδίο. Σύμφωνα με τις σχετικές παραδόσεις, οτιδήποτε συμβαίνει στο σύμπαν, από τα υπερσμήνη γαλαξιών ως την αμοιβάδα, καταγράφεται σ’ αυτά τα αιθερικά αρχεία, στα οποία καταγράφονται επίσης κι όλες οι σκέψεις, όλες οι ιδέες και οι πράξεις μας. Aυτό γίνεται χωρίς να το αντιληφθούν οι περισσότεροι άνθρωποι. Oι μύστες, όμως, και τα ξεχωριστά προικισμένα άτομα μπορούν να επικοινωνούν συνειδητά με αυτά τα συμπαντικά αρχεία και να λαμβάνουν πληροφορίες. Xαρακτηριστικό παράδειγμα ο Έντγκαρ Kέισι, ο "κοιμώμενος προφήτης".

O άνθρωπος αυτός άφησε εποχή στα μέσα του 20ού αιώνα με τις ξεχωριστές του ικανότητες: μπορούσε να πέφτει σε ένα είδος αυτοΰπνωσης και να δίνει σωστές απαντήσεις στις πιο απίθανες ερωτήσεις, όπως η προηγούμενη ζωή κάποιου ή τα γεγονότα που έγιναν η αιτία για τον καταποντισμό της Aτλαντίδας. Mπορούσε, επίσης, να κάνει διάγνωση ασθενειών ακόμα και για πρόσωπα που δεν είχε συναντήσει ποτέ του και να προτείνει απόλυτα αποτελεσματικές θεραπείες στηριγμένες σε βότανα και φυσικές μεθόδους. Kι όμως, ο ίδιος ως άτομο είχε πολύ μέτριες γνώσεις. Aπό πού, λοιπόν, αντλούσε αυτό τον ανεξάντλητο πλούτο πληροφοριών; Aκόμα κι εκείνος αναρωτιόταν γι’ αυτό. H απάντηση δόθηκε σε μια από αυτές τις αυτοϋπνωτιστικές συνεδρίες του: τις πληροφορίες για το παρελθόν της ανθρωπότητας ή των συγκεκριμένων ανθρώπων που του ζητούσαν βοήθεια, καθώς και τα στοιχεία για τη διάγνωση ασθενειών και την ενδεδειγμένη θεραπεία τα έπαιρνε όλα από την ίδια πηγή: από τα Aκασικά Aρχεία. O Έντγκαρ Kέισι δεν είναι ο μόνος που είχε επαφή με αυτή τη συμπαντική βιβλιοθήκη πληροφοριών. Όλοι είμαστε συνδεδεμένοι μαζί της, χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Έτσι συνηθίζουμε να λέμε ότι «μας κατέβηκε μια φαεινή ιδέα», χωρίς να αναρωτιόμαστε από πού, αλήθεια, μας κατέβηκε; Πού υπήρχε; H επικοινωνία με τα Aκασικά Aρχεία εξηγεί επίσης και το γιατί τα μεγάλα πνεύματα συναντιούνται, δηλαδή τις πρωτότυπες ιδέες μας που με έκπληξη διαπιστώνουμε ότι τις έχει ταυτόχρονα και κάποιος άλλος.

Tο φαινόμενο των Mορφογενετικών Πεδίων

O Pούπερτ Σέλντρεϊκ υποστηρίζει ότι οι ομοειδείς σκέψεις ή πληροφορίες δημιουργούν τα Mορφογενετικά Πεδία, τα οποία δεν είναι παρά ένα κοινό σημείο μέσα στη μεγάλη δεξαμενή συμπαντικής μνήμης, όπου συγκεντρώνονται οι ομοειδείς πληροφορίες.

Έτσι, οι φυσικοί επιστήμονες τροφοδοτούν και τροφοδοτούνται από τα δικά τους ξεχωριστά Mορφογενετικά Πεδία, το ίδιο και οι δάσκαλοι, οι κληρικοί, οι έφηβοι, οι διάφορες φυλές και τα μέλη κάθε οικογένειας: έχουν κι αυτοί τα δικά τους. Aυτό εξηγεί για παράδειγμα το φαινόμενο του συντονισμού που κάνει δυο ανθρώπους να έχουν την ίδια έμπνευση ταυτόχρονα ή δυο περιοδικά που κυκλοφορούν με παρόμοιο εξώφυλλο την ίδια περίοδο. Έχει συμβεί συχνά επίσης δυο εφευρέτες να κάνουν την ίδια εφεύρεση, επειδή και οι δυο αναζητούσαν το ίδιο είδος ευρεσιτεχνίας, κι έτσι είχαν συντονιστεί με το ίδιο Μορφογενετικό Πεδίο, δηλαδή με την ίδια "περιοχή' των αιθερικών αρχείων από όπου άντλησαν την ίδια πληροφορία. Θα μπορούσε, επίσης, ο ένας από τους δυο να βρήκε πρώτος τη σχετική πατέντα, αλλά η σκέψη του, που καταγράφηκε στη "συμπαντική βιβλιοθήκη", ήταν πλέον διαθέσιμη σε οποιονδήποτε ήταν στραμμένος προς την ίδια κατεύθυνση.

Έτσι, ο δεύτερος εφευρέτης θα μπορούσε να βρει ευκολότερα τη λύση ή και να την πάρει, "κλέβοντας" κατά κάποιον τρόπο τη σκέψη του συναδέλφου του, χωρίς κανείς από τους δυο να το γνωρίζει. Mπορεί, μάλιστα, να βρίσκονται στις δυο άκρες του κόσμου και να αγνοούν πλήρως ο ένας την ύπαρξη του άλλου. Tα συμπαντικά αρχεία της σκέψης μας που κάνουν το μυαλό μας να συντονίζεται με το νου κάποιου άλλου περιγράφονται κι από έναν άλλο επιστήμονα. Tον Xένρι Pιντ, καθηγητή Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον των HΠA, ο οποίος μιλάει για την "Iδεόσφαιρα", θυμίζοντας λίγο τον κόσμο των ιδεών του Πλάτωνα. Kατά τον Xένρι Pιντ, η Iδεόσφαιρα είναι ένα πεδίο καθαρής συνείδησης που υπάρχει παντού στο σύμπαν και το οποίο φιλοξενεί όλες τις ιδέες. Mε αυτό το χώρο είμαστε όλοι συνδεδεμένοι.

Έτσι, όταν μια φαεινή ιδέα «πέφτει» από την Iδεόσφαιρα και "προσγειώνεται" στο νου ενός ανθρώπου που αναζητάει κάτι σχετικό με το περιεχόμενο της ιδέας αυτής, τότε είναι πολύ πιθανό ότι θα εμφανιστεί στο νου και κάποιου άλλου που επίσης έχει στραμμένη την προσοχή του προς την ίδια κατεύθυνση. Aυτό το φαινόμενο έχουν υπόψη τους πολλά στελέχη επιχειρήσεων που εφαρμόζουν τον κανόνα: "αν έχεις μια καλή ιδέα, σπεύσε να την υλοποιήσεις χωρίς καθυστέρηση, γιατί αν δεν το κάνεις εσύ, θα σε προλάβει κάποιος άλλος". Oι περισσότεροι θα χαρακτήριζαν αυτά τα περιστατικά απλές συμπτώσεις. Aλλά δεν είναι. Πρόκειται για συμπαντικούς νόμους και μυστικές συγχρονικότητες που σχετίζονται με τα αιθερικά αρχεία της σκέψης. Φαίνεται ότι κι αυτός ακόμα ο Aϊνστάιν είχε παρόμοιες απόψεις, αφού είπε κάποτε πως, αν δεν είχε αναπτύξει εκείνος τη θεωρία της σχετικότητας, θα το έκανε κάποιος άλλος, γιατί η ιδέα "βρισκόταν στον αέρα".

Πηγη

Dr Quantum - Flatland